Abstract : | Απώτερος στόχος του ρυθμιστικού πλαισίου του τραπεζικού συστήματος είναι η διασφάλιση του ότι τα τραπεζικά ιδρύματα συμπεριφέρονται με σύνεση. Μεταξύ των εναλλακτικών λύσεων που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι ρυθμιστικές αρχές προκειμένου να επιτύχουν τον παραπάνω στόχο είναι η επιβολή των κεφαλαιακών απαιτήσεων, η οποία κατέστη ο κύριος μηχανισμός εφαρμογής προληπτικής ρύθμισης μετά την ψήφιση της Συμφωνίας της Βασιλείας το 1988. Η εν λόγω συμφωνία για τα ίδια κεφάλαια (και όπως αυτή εν συνεχεία τροποποιήθηκε) έγινε ευρέως αποδεκτή ως το βασικό πλαίσιο για την ρύθμιση, σε εθνικό επίπεδο, της κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζικών ιδρυμάτων. Σύμφωνα με λοιπόν με τα πρότυπα της Βασιλείας, στα επιλέξιμα εποπτικά κεφάλαια περιλαμβάνονται τα ίδια κεφάλαια (πλέον τα αδιανέμητα κέρδη και τα δικαιώματα μειοψηφίας), οι γενικές προβλέψεις και οι προβλέψεις για επισφαλή δάνεια, τα "υβριδικά" κεφαλαιακά μέσα (π.χ. προνομιούχες μετοχές), και ομόλογα μειωμένης εξασφάλισης.
|
---|