| Abstract : | Μετά την επιδείνωση της κρίσης με τα ενυπόθηκα δάνεια υψηλού κινδύνου που εκδίδονταν στις Ηνωμένες πολιτείες το 2007, επήλθε η κατάρρευση της χρηματοπιστωτικής αγοράς. Λόγω της παγκοσμιοποίησης, η κρίση δεν παρέμεινε για πολύ καιρό αμερικάνικος «πονοκέφαλος» αλλά εξαπλώθηκε με γρήγορο ρυθμό και σε άλλες χώρες, με την Ευρώπη να παίρνει την σκυτάλη το 2008. Έχει γίνει αρκετή έρευνα γύρω από τις παραμέτρους που έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην δημιουργία αυτού του οικονομικού κλίματος, αλλά ελάχιστη για τον ρόλο των ελεγκτών και την σχέση μεταξύ της ποιότητας των δεδουλευμένων και της ποιότητας του ελέγχου καθώς και την πιθανή επίδραση που τους ασκείται από το φαινόμενο της οικονομικής κρίσης. Ένα από τα βασικότερα ερωτήματα που ταλανίζουν τις αγορές και ιδιαιτέρως τους επενδυτές καθώς και τους μετόχους, εγείρεται στο που ήταν όλη αυτή την περίοδο οι ελεγκτές και αν όντως έχουν την δύναμη να περιορίσουν, αν όχι να αποτρέψουν, τέτοιου είδους φαινόμενα. Στα συγκεκριμένα ερωτήματα, πρωταγωνιστικό ρόλο παίζουν οι αντιδικίες μεταξύ διοίκησης-μετόχων και ελεγκτών, ο ελεγκτικός κίνδυνος, η επίτευξη υψηλής ποιότητας ελέγχου, οι τυχόν ποιοτικές διαφορές που έχουν οι κορυφαίες ελεγκτικές εταιρείες (BIG4) σε σύγκριση με τις υπόλοιπες, το φαινόμενο διαχείρισης των εσόδων από την διοίκηση, τα χαμηλά επίπεδα ποιότητας των δεδουλευμένων καθώς και άλλα πολλά. Απαντήσεις σε κάποια από αυτά τα ερωτήματα προσπαθήσαμε να δώσουμε χρησιμοποιώντας ως δείγμα μας την Γερμανία τα έτη 2005-2010. Πρόκειται για μια θωρακισμένη οικονομία με μικρή, θεωρητικά, ανομοιογένεια. Ο απλός λόγος που επιλέξαμε την περίοδο αυτή, είναι η συγκομιδή στοιχείων, τόσο πριν την έναρξη της χρηματοοικονομικής κρίσης στην Ευρώπη αλλά όσο και μετά από αυτήν. Αρχικά, γίνεται αναφορά ορισμένων βασικών εννοιών όσο αφορά τις ελεγκτικές υπηρεσίες, τους διάφορους ελεγκτικούς μηχανισμούς αλλά και αναφορά σε πραγματικά γεγονότα-σκάνδαλα καθώς και τον ρόλο ή τυχόν ευθύνες που είχαν οι ελεγκτές. Στη συνέχεια, με την βοήθεια του βελτιωμένου μοντέλου του Jones βασιζόμενος στην προεργασία των Dechow και Dichev, αναζητούμε την επίδραση της οικονομικής κρίσης στην ποιότητα των δεδουλευμένων και κατ’ επέκταση στην ποιότητα του ελέγχου. Ολοκληρώνοντας, σχολιάζονται τα ευρήματα των παλινδρομήσεων ενός συνδυασμού μοντέλων των Knechel και Vanstraelen (2007) και Ruiz-Barbadillo (2004) πάνω στις μεταβλητές που επηρεάζουν την έκδοση γνώμης από τους ελεγκτές για μη ομαλή συνέχιση των δραστηριοτήτων της επιχείρησης.
|
|---|
Copyright © 2013 Library AUEB. All rights reserved.