Abstract : | To δικαίωμα στη λήθη δηλώνει τη δυνατότητα του ατόμου να ανακαλύψει από την αρχή τονεαυτό του, να έχει μια δεύτερη ευκαιρία για να ξεκινήσει εκ νέου και να παρουσιάσει μιαανανεωμένη ταυτότητα στον κόσμο. To δικαίωμα αυτό αποκτά ιδιαίτερη σημασία στις μέρεςμας όταν αναφέρεται στα ιδιωτικά δεδομένα του ατόμου στον ψηφιακό κόσμο του διαδικτύου "που δεν ξεχνά". Το δικαίωμα στην ψηφιακή λήθη, που αποτελεί ένα δικαίωμα διαδικτυακήςφύσης, παρέχει στο υποκείμενο των δεδομένων την αξίωση προστασίας των στοιχείων τηςιδιωτικής ζωής του, απαγορεύοντας την πρόσβαση άλλων χρηστών σε αυτά ή επιτρέπονταςτην αφαίρεση και την οριστική διαγραφή τους. Η παρούσα διπλωματική εργασία αποτελεί μια επισκόπηση του δικαιώματος στην ψηφιακήλήθη εστιάζοντας στο γεγονός ότι η αναγνώρισή του προβάλλει επιτακτική στη σημερινήεποχή της απόλυτης ψηφιακής μνήμης και της αχαλίνωτης ελευθερίας του διαδικτύου. Γίνεταιακόμη αναφορά στις ευρωπαϊκές διατάξεις που περιβάλλουν το δικαίωμα στην ψηφιακή λήθη,στη νομολογία των ευρωπαϊκών κρατών που το θεμελιώνουν, και κυρίως στην υπόθεσηGoogle Spain, η σημασία της οποίας έγκειται στο ότι έδωσε «σάρκα και οστά» στο δικαίωμαστην ψηφιακή λήθη. Επίσης καταγράφεται η σύγκρουση του δικαιώματος στη Λήθη με άλλαδικαιώματα και αναλύονται οι λόγοι που δικαιολογούν την διατήρηση των δεδομένων καικατ’επέκταση την εξαίρεση από το δικαίωμα διαγραφής τους. The right to be forgotten signifies the individual’s ability to rediscover himself from thebeginning, to have a second chance to start over and to present a renewed identity to the world.This right is especially important today when it comes to personal data in the digital world ofthe internet that “does not forget”. The right to be forgotten in the digital world, which is aninternet right, gives the internet user the right to privacy by barring other users from accessinghis data or allowing them to be removed and permanently deleted.This dissertation provides an overview of the right to be forgotten by focusing on the fact thatits recognition is imperative in today's age of absolute digital memory and unbridled freedomof the internet. Analytical reference is also made to the European provisions surrounding theright to be forgotten, and to the case-law of the European States which establish it, in particularto the “Google Spain” case, the importance of which is that it has given rise to the right to beforgotten. The conflict between the right to be forgotten and other rights is also recorded andthe reasons justifying the retention of the data and, by extension, the exemption from the rightto delete them are analysed.
|
---|