| Abstract : | Σε αυτή τη διπλωματική κατασκευάζουμε ένα υπόδειγμα για να εκτιμήσουμε το ποσοστό του ελληνικού πληθυσμού που αναμένεται να περάσει την ασθένεια COVID-19 κατά τη διάρκεια της πανδημίας, κάτω από δύο σενάρια περιοριστικών μέτρων που επιβάλλονται από την κυβέρνηση. Εκτιμούμε επίσης την επίδραση της πανδημίας σε κάθε πληθυσμιακή ομάδα στην οικονομία. Προκειμένου να το κάνουμε αυτό, συνδυάζουμε τη δυναμική κατανομή του πληθυσμού στα διαθέσιμα επίπεδα υγείας, σύμφωνα με το επιδημιολογικό μοντέλο SAFERD, με ένα μακροοικονομικό μηχανισμό λήψης αποφάσεων των οικονομικών παραγόντων. Ο πληθυσμός του μοντέλου είναι ετερογενής ως προς την ηλικία, τον τομέα εργασίας και την κατάσταση της υγείας κάθε ατόμου. Υπάρχουν επίσης τέσσερις πηγές νέων μολύνσεων, ο εργασιακός χώρος, οι καταναλωτικές δραστηριότητες στην αγορά, η παραμονή στο σπίτι με συγγενείς και φίλους και η εργασία στα εγχώρια νοσοκομεία. Η κυβέρνηση έχει διπλό ρόλο. Πρώτον, να καθορίζει το επίπεδο και την διάρκεια των περιοριστικών μέτρων και δεύτερον, να βρίσκει το βέλτιστο επίπεδο του εισοδήματος των εργαζόμενων που θα μεταφερθεί στο κομμάτι του πληθυσμού που δε δουλεύει και επομένως δεν έχει κάποια άλλη πηγή εισοδήματος. Αφού κάνουμε τη βαθμονόμηση ώστε οι οικονομικοί και επιδημιολογικοί όροι να είναι συμβατοί με τα Ελληνικά δεδομένα, η προσομοίωση του μοντέλου προσφέρει κάποια ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Αρχικά, βρίσκουμε μια αρνητική σχέση μεταξύ του περιορισμού της ανεξέλεγκτης διασποράς του ιού και του «έντασης» της οικονομικής δραστηριότητας. Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια της επιβολής των περιοριστικών μέτρων, όλα τα νοικοκυριά αντιμετωπίζουν μια μείωση στην κατανάλωσή τους, με τα άτομα που δε δουλεύουν να είναι συγκριτικά πιο επιβαρυμένα σε σχέση με τους εργαζόμενους. Ένα δεύτερο εύρημα είναι ότι κάθε πληθυσμιακή ομάδα του μοντέλου επηρεάζεται διαφορετικά από τον περιορισμό της διασποράς του ιού. Τρίτον, οι ηλικιωμένοι αποτελούν το πιο ευνοημένο μέρος του πληθυσμού από την επιβολή μιας παρατεταμένης περιόδου περιοριστικών μέτρων, λόγω της υψηλότερης θνησιμότητας που αντιμετωπίζουν σε σχέση με τους νέους.
In this dissertation, we build a model to project the virus prevalence in the Greek economy under two alternative government-implemented mitigation scenarios. We also assess the response of each population group to the pandemic’s health and economic implications, combining the dynamics produced by the SAFERD epidemiological model to the macroeconomic modeling of the agents’ decisions. The population of our model is heterogeneous in terms of its members’ age, sector of work, and health status. We also form four infection-generating sources, being at the workplace, engaging in consumption-related activities in the market, being at home with relatives and friends, and working as healthcare practitioners at the national hospitals. The government has a double role, first, to determine the intensity and the duration of the mitigation strategy, and second, to optimally redistribute a part of the working population’s income to the non-workers who have no other resources.After calibrating the economic and epidemiologic terms to be compatible with the Greek data, the simulation of our model provides some intriguing results. Our initial finding is a tradeoff between the containment of the uncontrolled path of the pandemic and the extent of the economic activity; while mitigation measures remain activated, all the individuals of the economy experience a consumption loss, with the non-working population losing a larger fraction of their pre-pandemic consumption, relative to the working one. A second significant finding is that the suppression of virus diffusion generates heterogeneous effects on each sub-population of our analysis. Third, the elderly is the most benefited population from an extended mitigation scheme since they face a much higher mortality rate from the COVID-19 disease, relative to the young individuals.
|
|---|
Copyright © 2013 Library AUEB. All rights reserved.