| Περίληψη : | Ο δημόσιος τομέας παραδοσιακά θεωρούνταν εχθρικός απέναντι στην καινοτομία. Ωστόσο, ανατρέχοντας στα επιτεύγματα της δημόσιας πολιτικής τα τελευταία εβδομήντα χρόνια της μεταπολεμικής περιόδου, διαπιστώνουμε ότι ο δημόσιος τομέας επιδεικνύει μια διαχρονική ικανότητα να καινοτομεί, ανταποκρινόμενος κάθε φορά σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο και ολοένα πιο πολύπλοκο πολιτικό, οικονομικό, θεσμικό και κοινωνικό περιβάλλον. Ενώ η καινοτομία στον ιδιωτικό τομέα έχει αναλυθεί διεξοδικά, στον δημόσιο τομέα αποτελεί ένα σχετικά νέο πεδίο έρευνας, με αυξανόμενο όμως αριθμό δημοσιεύσεων.Η παρούσα εργασία έχει ως αντικείμενο να μελετήσει την έννοια της καινοτομίας στον δημόσιο τομέα σε όλες της τις διαστάσεις και να αναλύσει τους παράγοντες εκείνους που επιδρούν, θετικά ή αρνητικά, στην ανάπτυξη καινοτόμων πρακτικών, τοποθετώντας τους σε τέσσερα αλληλεξαρτώμενα επίπεδα: το επίπεδο του γενικότερου εξωτερικού περιβάλλοντος, το επίπεδο του οργανισμού, το επίπεδο της ίδιας της καινοτομίας και το ατομικό επίπεδο. Στη συνέχεια, καλείται να διερευνήσει τον ρόλο που διαδραματίζουν οι παράγοντες που εντοπίζονται στο επίπεδο του οργανισμού στην ανάπτυξη της καινοτομίας στον μεγαλύτερο δημόσιο φορέα της χώρας, τον Ηλεκτρονικό Εθνικό Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης.Για την ανάλυση και εξαγωγή συμπερασμάτων πραγματοποιήθηκε ποιοτική έρευνα, με χρήση του μεθοδολογικού εργαλείου της ημιδομημένης προσωπικής συνέντευξης με ερωτήσεις ανοικτού τύπου, βασιζόμενες σε συγκεκριμένα ερευνητικά ερωτήματα, με ανώτερα πολιτικά και υπηρεσιακά στελέχη του e-ΕΦΚΑ. Μέσα από τις συνεντεύξεις, αφού ο κάθε συμμετέχων προσεγγίσει την έννοια της καινοτομίας στον δημόσιο τομέα, επισημαίνονται οι σημαντικοί καταλύτες της καινοτομίας, αναδεικνύονται τα σοβαρότερα εμπόδια, αξιολογείται η ικανότητα καινοτομίας του e-ΕΦΚΑ, ενώ διατυπώνονται συγκεκριμένες προτάσεις που μπορούν να βελτιστοποιήσουν την ικανότητα καινοτομίας του Φορέα.
The public sector has traditionally been considered inhospitable to innovation. However, looking back on the achievements of public policy over the last seventy years of the post-war period, we find that public sector demonstrates a timeless capacity to innovate, trying to address increasingly complex political, economic, institutional, and societal challenges. While a large literature has emerged on innovative activities for firms in the private sector, research on public sector innovation is relatively new, but with an increasing number of publications so far.The purpose of this thesis is to analyze the definition and the theoretical underpinnings of public sector innovation as well as the antecedents that are identified as influential in the innovation process. Antecedents can be either a driver or a barrier. These antecedents have been categorized into four main categories on four levels: environmental level, organizational level, innovation level, individual level. Furthermore, based on the literature review, this thesis explores the link between organizational antecedents and innovation in the largest public agency, e-EFKA.For the analysis and drawing of conclusions, qualitative research was carried out using the methodological tool of the semi-structured personal interviews with open-ended questions, based on specific research questions. The sample is Secretary of Labor, agency head and career public servants of e-EFKA. Through the interviews, each participant defines public sector innovation, highlights the important catalysts of innovation, identifies the most serious barriers, evaluates the agency’s innovation capacity, while specific proposals that can optimize innovation culture of e-EFKA are formulated.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.