Περίληψη : | Η διαπίστωση ότι οι τελωνειακές επιβαρύνσεις αποτελούν το βασικό εργαλείο προστατευτισμού έναντι των φθηνότερων, ανταγωνιστικότερων εισαγομένων προϊόντων δεν είναι καινούργια. Η ίδια η φύση των δασμολογικών ρυθμίσεων εμπεριέχει την έννοια και λειτουργία της προστασίας, από αυτή την άποψη συνεπώς προηγούνται κατά πολύ της δημιουργίας των εθνικών κρατών, ενίοτε και των αυτοκρατοριών του μεσαίωνα και της αρχαιότητας. Χρειάστηκαν ωστόσο κι άλλα στοιχεία, από την αποικιοκρατία μέχρι τη βιομηχανική και ιδίως πιο πρόσφατα την πληροφορική επανάσταση για να αναδειχθεί η σημασία τους για το διεθνές εμπόριο. Είτε ξεκάθαρα ως τέλη και δασμοί είτε ως συναφείς φορολογικές επιβαρύνσεις ή μέτρα ισοδυνάμου αποτελέσματος με δασμό, είναι οι κατ’ εξοχήν εκφάνσεις κρατικού προστατευτισμού και από τα πρώτα εμπόδια που προσπάθησαν να άρουν οι πρωτεργάτες της ευρωπαϊκής ενοποίησης κατά την προσπάθεια δημιουργίας μιας κοινής αγοράς. Παρά τα εξήντα χρόνια ζωής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στα πλαίσια της οποίας τυπικά επετεύχθη η τελωνειακή ένωση κι οικοδομήθηκε η ενιαία εσωτερική αγορά, τα κράτη-μέλη δε φαίνονται διατεθειμένα να απολέσουν εν τοις πράγμασι πλήρως τη δυνατότητα προστασίας των εγχωρίως παραγόμενων προϊόντων τους, ιδίως όταν έχουν την ευκαιρία να το κάνουν μέσω της άσκησης εξουσιών όπως η φορολογική που ανήκουν στον σκληρό πυρήνα της κρατικής εξουσίας και συνεπώς δυσκολότερα ελέγχονται ή περιορίζονται από την ευρωπαϊκή έννομη τάξη και τα όργανά της.
|
---|