| Περίληψη : | Την άνοιξη του 2010, η Ελλάδα υπήρξε η πρώτη χώρα της Ευρωζώνης που χρειάστηκε χρηματοδοτική στήριξη για να ανταποκριθεί στις ανειλημμένες υποχρεώσεις της Κυβέρνησης έναντι των πιστωτών της, καθώς η σοβούσα χρηματοπιστωτική κρίση που είχε ξεκινήσει από την αγορά ενυπόθηκων δανείων στις Η.Π.Α. το 2008, ενισχυμένη από τις χρόνιες διαρθρωτικές αδυναμίες και παθογένειες της ελληνικής οικονομίας και τα δομικά προβλήματα της ΟΝΕ, εκδηλώθηκε με ιδιαίτερη σφοδρότητα, λαμβάνοντας τη μορφή κρίσης δημοσίου χρέους (sovereign debt crisis). Η στήριξη αυτή παρασχέθηκε στην Ελλάδα από κοινού από τους εταίρους της στην Ε.Ε. (με θεσμικούς εκφραστές την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την ΕΚΤ) και το ΔΝΤ, συνδεδεμένη με προγράμματα μακροοικονομικής προσαρμογής και σταθεροποίησης (γνωστά στη δημόσια σφαίρα ως «Μνημόνια»). Στο πλαίσιο των προγραμμάτων αυτών βρίσκεται σε εξέλιξη μια διαδικασία δημοσιονομικής εξυγίανσης (fiscal consolidation) μεγάλης έκτασης, σημαντική συνιστώσα της οποίας αποτελούν οι δράσεις στο πεδίο των φορολογικών εσόδων (tax revenue). Η ποσοτική και ποιοτική διάρθρωση των δράσεων αυτών, η κριτική στην αποτελεσματικότητα και τις επιπτώσεις τους στις προοπτικές ανάπτυξης της εθνικής οικονομίας, η συγκριτική μελέτη τους σε σχέση με το πως αντίστοιχες δράσεις υλοποιήθηκαν σε χώρες της Ευρωζώνης όπου εφαρμόστηκαν αντίστοιχα προγράμματα (πχ. Πορτογαλία) και τελικά το κατά πόσο αποτέλεσαν την καθοριστική αιτία της ανεπιτυχούς εξέλιξης των Προγραμμάτων αυτών στην Ελλάδα, αποτελούν αντικείμενο της παρούσας εργασίας.
During 2010, Greece was the first Eurozone member that needed financial assistance in order to fulfill its obligations towards its creditors. The ongoing global financial crisis that initiated from the U.S. subprime mortgage market collapse in 2008, struck Greece with severe intensity in the form of a sovereign debt crisis, bolstered by the longtime structural deficiencies of its domestic economy and EMU’s “constructional” weaknesses. This support was provided to Greece by its E.U. partners and the IMF, attached to three consecutive macroeconomic adjustment and stabilization programmes, commonly known as “Memoranda/MoU’s”. In the context of these programmes a large scale fiscal consolidation is being implemented, where actions in the field of the public revenue and taxation contributed decisively. This study examines the quantitative and qualitative structure of the aforementioned actions, their efficiency and the implications on the national economy and its growth potential comparing to similar adjustment programs implemented in other Eurozone countries (i.e. Portugal) and finally concludes whether those policies were the main cause for Greece’s inability to meet the final goals of the Economic Adjustment Programmes throughout the last decade.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.