| Περίληψη : | Η μελέτη αυτή πραγματοποιήθηκε με σκοπό να παρουσιάσει την εμπειρία μας στη χειρουργική αντιμετώπιση και την πορεία νόσου ασθενών με όγκο στην περιοχή της ρινός.Τα τελευταία 20 χρόνια αντιμετωπίστηκαν στη τμήμα μας 1585 ασθενείς που μελετήθηκαν με βάση την ηλικία, το φύλο, τον ιστολογικό τύπο του όγκου, την εντόπισή του, την επανορθωτική μέθοδο και το αποτέλεσμα. Σε όλες τις περιπτώσεις έγινε ευρεία εκτομή του όγκου και άμεση πλαστική αποκατάσταση πάντα από τον ίδιο Πλαστικό χειρουργό(Ο.Π.).Οι τρόποι επανόρθωσης περιλάμβαναν: απευθείας συρραφή, τοπικές πλαστικές, μοσχεύματα και κρημνούς. Οι συγκριτικές μελέτες ανδρών-γυναικών αυτή έγιναν με τη χρήση του t-testελέγχου καθώς και του μη παραμετρικού ελέγχου Mann-Whitney. Η μελέτη της συσχέτισης της ηλικίας με το χρόνο μετεγχειρητικής παρακολούθησης έγινε με τη χρήση Pearson συντελεστή συσχέτισης. Με τον έλεγχο Χ2 (Chi-Square Test) μελετήθηκε η συσχέτιση φύλου και ανατομικής εντόπισης. Η ανάλυση των δεδομένων έγινε με τη χρήση του στατιστικού προγράμματος SPSS 15. Προέκυψε λοιπόν ότι από τους 1585 ασθενείς, 845 ήταν άνδρες και 740 γυναίκες από 13 έως 97 ετών (μέση 65,9 έτη). Ως προς τον ιστολογικό τύπο των όγκων,αντιμετωπίστηκαν 9 περιπτώσεις νόσου του Bowen, 109 ακανθοκυτταρικά καρκινώματα, 1399 βασικοκυτταρικά καρκινώματα, 13 μικτά βασικο-ακανθοκυτταρικά καρκινώματα, 15 δερματικά μελανώματα και 3 περιπτώσεις σαρκώματος. Στους 577 ασθενείς με πλήρες follow-up, παρατηρήθηκαν 39 υποτροπές (6.75%) και 4 θάνατοι από τη νόσο, ενώ 1008 δεν ολοκλήρωσαν τη μελέτη. Συμπερασματικά φαίνεται ότι η έγκαιρη διάγνωση και η επιλογή της κατάλληλης θεραπευτικής μεθόδου αποτελούν τη μεγαλύτερη εγγύηση για την καλήπορεία του ασθενούς.
Nasal reconstruction after tumor extirpation is a necessity. The aim of the current study was to present the Greek experience in this field for a long period. Materials and Methods: Charts of patients who underwent nasal reconstruction, from 1985 to 2006, were reviewed retrospectively. Analysis regarding patient’s age, sex, location of the defect, histological diagnosis of the lesion, type of reconstruction, recurrence of the tumor, and final outcome was performed. All patients underwent excision of their lesion and reconstruction at the same operative time by the same surgeon (O.P.) All data were analyzed using SPSS 15.Statistical methods such as one sample t-test and Mann-Whitney were used in cases were males and females were compared. Pearson correlation coefficient was used to identify correlation of the age and followup time whereas Chi-Square test was used in order to identify a hypothetical correlation between the patient’s sex and the lesion’s anatomical location. Results: A total of 1585 patients underwent nasal reconstruction during a period of 21 years in our department. A clear male preponderance was shown (845 or 53.3% vs 740 or 46.7%). Their age ranged from 13 to 97 years with a mean of 65.9 years. Basal cell carcinoma was the most common type, affecting 1399 patients (87.8%), followed by squamous cell carcinoma, which was identified in 109 patients (6.8%). Cutaneous melanoma was not a frequent diagnosis. Excision and primary closure represented the most frequent type of reconstruction, followed by flap reconstruction and any type of graft. Sidewalls were the usual location in the whole population. Recurrence rate was 3.4%. Conclusions: Nasal reconstruction remains a challenge for every plastic surgeon. Efficient diagnosis and appropriate reconstruction are prerequisites for the final desired outcome.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.