| Περίληψη : | Η παρούσα εργασία στοχεύει στην ενδελεχή εξοικείωση του αναγνώστη με τον τρόπο που φιλτράρει την κλιματική αλλαγή ένας οικονομολόγος και το κόστος ευκαιρίας που παρουσιάζει η επιταγή ελαχιστοποίησης της μεταβολής της θερμοκρασίας του πλανήτη στους 1.5°C και την επίτευξη ανθρακικής ουδετερότητας ως το 2050. H εργασία ξεκινάει με το βασικότερο δημοσιονομικό εργαλείο των κρατών, τους φόρους. Πιο συγκεκριμένα εξετάζονται μοντέλα φορολογικής επιβάρυνσης του άνθρακα (carbon pricing) ή άλλων ρύπων που συμβάλλουν στην υπερθέρμανση του πλανήτη και το επίπεδο αποτελεσματικότητάς τους. Έπειτα, εξετάζεται ενδελεχώς η τροφοδότηση της χρηματοδότησης της οικονομικής μετάβασης των κοινωνιών μας – μια ενότητα ομπρέλα για να επεξεργαστούμε τις αναδυόμενες τάσεις του χρηματοοικονομικού πλαισίου. Το τελευταίο μέρος είναι μια παράθεση του τοπίου των μεταφορών (transportation), των υποδομών (infrastructure) και της ενέργειας παραγομένης από ανανεώσιμες πηγές. Υπέρτατος σκοπός της εργασίας είναι να πείσει για την ορθολογικότητα και την οικονομική αποτελεσματικότητα των επιχειρημάτων για την τροφοδότηση της νέας πράσινης τεχνολογικής επανάστασης.
This paper aims to familiarize the reader thoroughly with the way an economist filters climate change and the opportunity costs presented by the requirement to minimise global warming to 1.5°C and achieve carbon neutrality by 2050. The work begins with the main fiscal tool of the states, taxes. More specifically, carbon pricing or other pollutants that contribute to global warming and their level of effectiveness are examined. Next, we scrutinise the funding of the economic transition of our societies – an umbrella module to work out emerging trends in the financial framework. The latter part is a state of the art quote of the landscape of transport, infrastructure and energy produced from renewable sources.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.