| Περίληψη : | Η παρούσα διπλωματική εργασία έχει ως κύρια προθετικότητα να εγκύψει στη θεωρητική προσέγγιση της έννοιας της συμμόρφωσης των επιχειρήσεων εν γένει, δίνοντας έμφαση στις επιχειρήσεις του ενεργειακού τομέα και, συγκεκριμένα, στους διαχειριστές συστημάτων μεταφοράς και δικτύων διανομής ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου. Εφαλτήριο και λάκτισμα για τον προβληματισμό που θα ακολουθήσει συνιστά το εξής ουσιαστικό ερώτημα: Θα ελάμβαναν οι επιχειρήσεις, αυτοβούλως και αυτοκλήτως, την πρωτοβουλία να υπαχθούν, από μόνες τους, σε διαδικασία συμμόρφωσης, εάν δεν υποχρεώνονταν από το νομικό και κανονιστικό πλαίσιο να εντάξουν τη συμμόρφωση ως μέρος της ευρύτερης εταιρικής διακυβέρνησής τους; Και, επέκεινα, αρκεί η, εκ μέρους των ενεργειακών επιχειρήσεων, επίδειξη συμμόρφωσης απλώς και μόνον ελέω νομικού εξαναγκασμού και με αποκλειστικό σκοπό την τήρηση των νομικών, θεσμικών και κανονιστικών επιταγών ή απαιτείται η συμμόρφωση να καταλήξει να γίνεται εκούσια και αυθόρμητα, ως αποτέλεσμα μίας φυσικής, ελεύθερης και αβίαστης «αυτορρυθμιστικής» διαδικασίας; Υπό το φως του ανωτέρω ερωτήματος, ο γράφων θα επιχειρήσει να εισαγάγει μία διάκριση ανάμεσα στην «τυπική συμμόρφωση» και στην «ουσιαστική συμμόρφωση», καταυγάζοντας τις πτυχές εκάστης, καταδεικνύοντας την απόσταση που τις χωρίζει και αρθρώνοντας επιχειρηματολογία σχετικά με το δέον γενέσθαι περί συμμόρφωσης. Εν τέλει, η παρούσα μελέτη, αποτελώντας, στο σύνολόν της, ένα – οιονεί φιλοσοφικό – επιχείρημα, θα ταχθεί, συλλήβδην, υπέρ της δεύτερης έννοιας, φωτίζοντας εμφατικά την αξία και την ανάγκη μετάβασης των διαχειριστών συστημάτων μεταφοράς και δικτύων διανομής, καθώς και των επιχειρήσεων εν γένει, από την τυπική συμμόρφωση στην ουσιαστική συμμόρφωση, από το έλασσον στο μείζον, από το «φαίνεσθαι» στο «είναι».
This thesis has as its primary intentionality to delve into the theoretical approach of the notion of compliance of corporations in general, focusing on the energy companies and, in particular, on the electricity and gas transmission and distribution system operators (TSOs and DSOs). The springboard and trigger for the following examination derives from this substantive question; would corporations, of their own volition, take the initiative to be subject to a compliance process, if they were not obliged by the legal and regulatory framework to include compliance as part of their wider corporate governance? And, furthermore, is it sufficient for the energy companies to demonstrate compliance only by dint of legal coercion and for the sole purpose of abiding by the legal, institutional and regulatory requirements or is the compliance required to end up occurring willingly and spontaneously, as a result of a natural, free and effortless “self-regulatory” process? In the light of the aforementioned question, the writer will attempt to introduce a distinction between “formal compliance” and “substantive compliance”, illuminating the aspects of each, demonstrating the distance between the two and arguing about what needs to be done regarding compliance. Ultimately, this study, forming, as a whole, a – quasi philosophical – argument, will argue in favor of the second notion, highlighting the value as well as the need for TSOs and DSOs, and corporations in general, to shift from formal compliance to substantive compliance, from the minor to the major, from what it seems to be (“appearance”) to what it is indeed (“essence”).
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.